Kazuo Ishiguro'nun meşhur romanı Günden Kalanlar'ın filmini izledim. Filmin kahramanı Stevens, babası gibi uşaklık yapan ve işini son derece ciddiye alan duyguları konusunda ketum biri. Görevimiz, kendi duygularımıza ve zayıflıklarımıza değil, işverenimizin isteklerine hizmettir, diye düşünüyor. Yıllarca baş uşak olarak hizmet ettiği malikanenin yeni sahibi, ona bir kaç gün tatil yapması için otomobilini veriyor. O da çalıştığı evden dış dünyaya uzanan bir yolculuğa çıkıyor. Bu esnada bizler de onun geride bıraktığı evdeki hayatını izliyoruz. Başkalarına hizmet ederken kendi hayatında ıskaladığı bir çok durumu onunla birlikte görüyoruz. Çalıştığı ev sahibinin ve diğer çalışanların gözünde vakarlığından çıkmamak için kendine dair oluşturabildiği özgün bir hayatı yok. Yıllar sonra dışarıdan bakıyor o hayata ama zamanın terazisi herkesi başkaca tartmış ve savurmuş başka yerlere...
Konusu ilginçmiş sen izlediysen güzeldir cınım, net :D
YanıtlaSilbaşta sıkıldım gibi sonra aktı gitti:)
Sil