Kitap duygusal ihmal anketiyle başlıyor. Boşluk hissini tanımaya yönelik örnek olaylar üzerinden devam ediyor. Ardından boşluk hissine neden olan, on iki davranış şekli ebeveynlerin sınıflandırılmasıyla yine farklı örnek olaylar üzerinden projekte ediliyor. Bu aşamada ailenizin hangi sınıfta olduğu, çocukken nasıl bir programlama üzerinden yetiştirildiğinizi ayrımsıyorsunuz. İhmal edilen yetişkinlerin ortak özelliklerini, intihar duyguları ile ilgili özel sınırları, değişimin nasıl gerçekleşeceğini, duyguların neden önemli olduğunu ve onlarla ne yapmamız gerektiğini, öz bakımı(bu bölümde değişim tabloları ve listeler yer alıyor, okur interaktif bir şekilde sürece dahil ediliyor) döngüye son vermeyi ve çocuğunuza sizin alamadığınız bir şeyi vermeyi, son kısımda ise terapistler için ayrılan bölümü okuyoruz. Duygu farkındalığını geliştirmek adına kaynakçadan önce duygu kelime listesi de eklenmiş.
Duygusal ihmalin neden olduğu hasar ve bu hasarı düzeltmek için yapılması gerekenler, çocukluğumuzda ebeveynlerimizden aldıklarımızın yetişkinlik döneminde duygusal ve sosyal anlamda bizleri nasıl etkilediği sıcak ve empati yüklü bir üslupla aktarıldığı için çok beğendim:)
***
"Sağlıklı bir gelişim için sadece çocuğunuzu sevmek yeterli değil. Çocuğuyla uyum içinde olan bir ebeveyn, genel olarak duyguları anlayan ve bu duyguların farkında olan biri olmalı. Çocuğunun gelişim aşamalarında onun ne yapabileceğini ve yapamayacağını gözlemlemeli ve çocuğunu gerçekten tanımak için gerekli olan çabayı ve enerjiyi vermeye istekli olmalı. Bu alanlardan herhangi birinde eksik olan iyi niyetli bir ebeveyn, çocuğunu duygusal anlamda yetiştirme konusunda risk altında olur." (s.103)
"Bizim çocukluk programlarımızın değişmesi o kadar da kolay değildir. Yetişkinliğe ulaştığımız zaman, sadece alışkanlık olmaktan daha öteye geçerler ve bizim yaşama biçimimiz haline gelirler. Bir yaşam biçimini değiştirmek zordur ama kesinlikle mümkündür. Sadece biraz zaman alır." (s.211)
