Renkli Çekmeceli Şifonyer- Olivia Ruiz

Anneannesinin ölümünden sonra kalan renkli şifonyerin çekmecelerinde bulduğu mektuplarla, eşyalarla yüzleşen Olivia... Her yüzleşme ağırdır, acıtır ve tuhaf sorgulamalara gark olur insan. Eşya kalır, insanın faniliğine tanık olur hatta ondan uzun süre yaşar. İnsanlar geçip gider, eşyalar direnir...

Dokuz ayrı bölümden oluşan kitapta, genel olarak 1936-39 yılları arasında İspanya'da yaşanan iç savaşla Fransa'ya göç etmek zorunda kalan bir aileden farklı kesitler anlatılıyor. İnsanın bir yerde, bir insanda kökleşme isteği doğduğu günden bu yana içinde yeşeren bir istektir. Savaş, ekonomik kriz, doğal afet gibi elverişsiz nedenlerden ötürü köklerinden kopması, kimliğinin bulanıklaşması anlamına gelir. Bu bulanıklığın berraklığa evrilmesi için göç mağduru insanlar, ne yazık ki birçok olumsuz yaşantıların birincil kahramanı olurlar...

Ana yurtlarını iradeleri dışında terk edenlerin yaşamına uzatılan kısa bir roman. 

***

"Özgürlük, içeride ve dışarda kendin olmaktır." (s.47)

"İç savaş, denilen bu özel savaş biçimini tam olarak böyle anladım. Kaybedenler evlerine dönmüyor, kazananlar da... Hayır, hayır... Kaybedenler, kazananların yükünü de taşır omuzlarında ve onların sokaklarda caka satmalarını sessizce izler." (s.81)

"Anılar bizi taşırsa iyidir. Yavaşlatır veya hareketsiz kılarsa onları susturmak gerekir. Ortadan kaldırmak değil. Sadece susturmak. Çünkü yaşamın herhangi bir anında, hayaletlerimizi konuşturmak için hatıralarımızı uyandırmamız gerekebilir. Onlardan artakalanları biraz incelersek bize öğretecekleri çok şey olur." (s. 93)

De Profundis

"Önümde uzayıp giden, geçmişimdir.

Kendimi ona farklı gözlerle bakar kılmalıyım,

dünyayı ona farklı gözlerle bakar kılmalıyım,

Tanrı'yı ona farklı gözlerle bakar kılmalıyım.

Onu görmezlikten gelerek yapamam bunu,

ya da küçümseyerek, ya da yücelterek,

ya da yadsıyarak.

Onu yaşamımın,

kişiliğimin geçirdiği evrimin 

kaçınılmaz bir parçası olarak kabullenmekle

tam yapılabilir bu ancak:

acısını çektiğim her şeyi

onaylamamla."

Oscar Wilde/ De Profundis (1896/97)

Maviye İz Süren'e Dair XX

 Sevgili okumakgerekazizim'in yorumu:

"İnstagram'da takipleştiğimiz kitap dostlarından olan Bahar Uysal Karakuş'a ait güzel öykü kitabı ile geldim.

Kitabımız ikişer üçer sayfa küçük tatlı öykülerden oluşuyor.

Maviyi seven, maviye iz süren, bisikleti maviliklere sürenler bilir, aşktır mavi."

***

"Ümit, bir sonraki zamanın renk belirleyicisidir."

"Kanaatkar bir şekilde, huşu içinde yaşamayı bilmez miydi bu insan yavruları?"

"Kimsenin derdi kimseden az değil. Yalnızca bazıları daha çok merhem arıyor ya da daha çok şefkat bekliyor."

Inside Llweyn Davis, 2013

Sen Şarkılarını Söyle, folk müzik sanatçısı Dave Van Ronk'un hayatından ilham alınan bir hikayeyi merkezine alıyor. Llweyn Davis, folk müziğini icra eden ve halk müziği sahnesinde kendine bir yer bulmak isteyen bir müzisyendir.  1960'lı yılların Amerikasında, dönemin önemli menajerlerinden Bud Grosmman'a plağının bir kopyasını vermek ve müziğini dinletmek tek amacıdır. Ancak sefil bir haldedir Davis, yıkılmış hayatının parçalarını toplamaktadır. Başını sokabileceği bir evi, düzenli bir işi, iyi giden bir ilişkisi, bir paltosu bile yoktur. Mesele şu ki dostum, birçok kez kaybetsen de, bir alanda çok iyi olup olmadığın önemli değil. Gerçekten. Bu umutsuzca aradığın ve her defasında kaldırıma tekmelediğin bir kariyer olabilir. Bu anlamda birilerinin senden daha iyi olması ya da senin hep başladığın işi batırman da sorun değil. Belki de başarı, seni mutlu ve sakin tutanın ne olduğunu bulmaktır. Bazı anlamlardan daha çok istediklerimizi yaşama cesaretini göstermemizdir. 

Ne demiş Tolstoy, tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir. Davis'in bol müzikli yolculuğu bana hitap etti, şu an şarkılarını dinliyorum:)

Bu arada, Azınlık Raporu adlı bilim-kurgu filmini ve ramazan ayında sahura kadar oturduğum zamanlarda Trt2'deki dünya sinemasından farklı filmleri izledim.

Güzel bir hafta olsun...

inşirah

"Beni yavaşlat Tanrım! 

Yüreğimin atışlarını düşüncemin sakinliğiyle rahatlat. 
Zamanın sonsuz görüntüsüyle hızımı azalt! 
Bana güncel kargaşanın ortasında, 
Tepelerin ölümsüz sakinliğini ver.

Bir çiçeğe bakmayı, 
Eski bir dostla sohbet etmeyi 
Ya da yeni bir dost edinmeyi, 
Yolunu kaybetmiş bir köpeği okşamayı, 
Ağ yapan bir örümceği izlemeyi, 
Bir çocuğa gülümsemeyi, 
İyi bir kitaptan birkaç satır okumayı ve 
Yarışın daima daha çok hız için olmadığını 
Anımsat her gün bana.

Yavaşlat beni Tanrım! 
Bana ilham ver. 
Köklerimi, 
Yaşamın katlanılan değerlerini toprağının 
derinliğine göndermek,
Kaderimdeki yıldızlara doğru daha çok
Büyüyebilmek için..
Yavaşlat beni Tanrım!"
Wilfred A. Peterson
( 1900 – 1995 )

"Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da..." (Duha Suresi)

yeni keşifler

Bayram tatilinden bu yana incelemeye aldığım kitaplar:

1)Karpuz Şekerinde/ Amerika'da Alabalık Avı- Richard Brautigan

2)Kedi Beşiği/ Şampiyonların Kahvaltısı- Kurt Vonnegut

3)Yoldakiler- Carolyn Cassady ( Love Always, Carolyn adlı belgesel bir filmi de varmış)

4)Hezarfen Uçmak Özgürlüktür- Ahmet Önel (Çocuk Edebiyatı)

"Sanırım kim olduğumu merak ediyorsun ama ben sürekli bir adı olmayanlardanım. Adım sana bağlı. Aklından geçtiği gibi seslen bana.

Eğer uzun zaman önce olmuş bir şeyi düşünüyorsan, diyelim biri sana bir şey sormuştu ve sen de cevabı bilmiyordun.

İşte benim adım o.

Belki çok sıkı bir yağmur vardı.

İşte benim adım o.

Ya da biri senden bir şey yapmanı istemişti. Sen de yapmıştın. Sonra dediler ki yaptığın şey yanlış “hatam için üzgünüm” dedin ve başka bir şey yapmak zorunda kaldın.

İşte benim adım o." (Karpuz Şekerinde)

"Hiçbir şeyimin kutsal olmadığına karar vermiştim, hiç kimsenin değildi, hepimiz birer makineydik, kaderimizde çarpışmak, çarpışmak, çarpışmak vardı."

"Ona yaşamaya değmeyen bir hayat vermişti ama aynı zamanda ben de ona demir gibi bir yaşama isteği vermiştim. Dünya gezegeninde bu sık rastlanan bir kombinasyondu."(Şampiyonların Kahvaltısı)