Bu kitap, hayatta neden bazı çocuklar kahramana dönüşürken, bazılarının cani sosyopatlara dönüştüğü sorusuna cevap vermeye çalışıyor. Yazarlardan biri, çocuk psikiyatri profesörü. Tedavi etmeye çalıştığı çocukların nasıl değiştiğini, değişebileceğini anlatıyor. İnsanlar duygusal kötü etkilere karşı çok hassas varlıklardır. Yaşama dair bütün ritüelleri nasıl ailelerinden yadigar alıyorlarsa, taciz, şiddet, baskı gibi eğilimleri de nesilden nesle aktarıyorlar. Bu noktada Aristo'nun, insan politik bir hayvandır, cümlesi yürürlüğe giriyor. Buradaki trajik hikayeler çocukların dünyasında yetiştirici rolündeki insanların nasıl izler bırakacağının kanıtını sunuyor. Bu anlamda nasıl bir yol izlenmeli, düşünce konseptleri nasıl değiştirilmeli, spotları hangi yönteme çevirmeli bunların hepsine bir uzman gözünden faydalı yanıtlar aktarılıyor. Travmatize olmuş çocuklarla yapılan klinik çalışmalar, kötü muamele görmüş çocuklara uygulanan terapötik yaklaşımlar, travma karşısında geliştirilen dissosiyasyon tepkileri... Bazı hikayeler dehşet verici, kitabı yarım bırakmakla bırakmamak arasında gidip geldim. Sonunda bırakamadım, bitirdim:)
***
"Başka seçenekleri öngörebilmek güdü kontrollerini de arttırabilir. Daha parlak bir gelecek hayal edebiliyorsan, ona göre de plan yapabilirsin. Ayrıca kendini daha iyi koşullarda düşünebilmen başkalarıyla olan ilişkilerini de iyileştirebilir. Eğer gelecekle ilgili sonuçlara göre plan yapabiliyorsan, kendini gelecekteki "ben"inle özdeşleştirebiliyorsun demektir. Kendini farklı bir ortamda düşünebilmek diğerlerinin farklı bakış açılarını anlamaktan pek farklı değildir. Buna rağmen, yalnızca zeka bir çocuğun doğru yolda ilerlemesi için yeterli değildir."
"Bir çocuğun beyni sözcüklerden, derslerden ve düzenlenmiş faaliyetlerden daha fazlasına ihtiyaç duyar: sevgiye, arkadaşlığa, oyun oynama ve gündüz hayalleri kurma özgürlüğüne ihtiyaç duyar."
"En güçlü terapi insan sevgisidir."
