Leo ve Remi adlı iki çocuğun, sevgi ve şefkat dolu bir arkadaşlık bağı oluşturması.
Farklı bir sosyal çevre içerisinde hissedilen toplumsal zorbalıkla, bu samimi arkadaşlığın kalp kırıklığına ve trajediye dönüşmesi.
Hikayenin sert ama gerçek olması.
Belden aşağı vurmadan görselliğin iyi kullanılması.
Aşırı açıklamalara başvurmadan, doğal diyaloglarla hikayenin akıp gitmesi.
*
Namaste!
Yazarı Teneke Trampet'le tanırım. İkinci Dünya Savaşı'nın travmalarını üzerinden atmaya çalışan Alman edebiyatının üretken yazarlarındandır. Nobel ödüllü yazarları okuyorum ya, onun son demlerinde yazdığı kitabı da bitmeyen listeme eklemek istedim. Kütüphanede kitap araştırırken ciltli bu kitabı dikkatimi çekti, sayfalarda gezinirken aralara serpiştirilmiş, yazarın kendi çizdiği resimleri de görünce alıverdim. Son kısımları kütüphanede bitirdim. Orda kitap okumayı severim. O an kendimi raflarda dizili kitapların bir parçası hissederim, yaşadığımı derinden duyumsarım. Çünkü bana göre kütüphaneler, metropollerin ve diğer yerleşim yerlerinin güvenli, kurtarılmış alanlarıdır.
Bir yazar, ölümünden önce ne anlatır? Oluşturduğu dünyayı, bu dünyanın izlerini, yitirdiği sağlığı, geçmişi, iç seslerini, monologlarını, sevdiği yazarları, değişen şartları, kokulardan, tatlardan uzaklaşmasını, ölümü, hazırlattığı tabutları, içinde yıldızçiçeği soğanı olan o tabutların çalınışını, kaybetme korkusunu, geçmiş ile şimdinin hesabını gerçeklik ekseninde yapmasını, sonluluğun tüm uzantılarını kendi penceresinden ifade eder. Vedayı bu kitabında şiirlerle, anektodlarla ve kara kalem çizimleriyle yapar...
BİLANÇO
Yan yana kitaplar, sıkıştırılmış,
Sırtlarında yazar adı ve başlık,
Hala geçerli olan kimliğim,
Gerçi yıpranmış, kullanım süresi dolmuş.
Artık bilmiyorum hangi Ben
Doldurdu bunca sayfayı sözcüklerle,
Ve nereden geldi bu,
Somut elle tutulur şeyleri
Uzun ya da kısa cümlelere
Dönüştürme dürtüsü.
Yalnızca yazmak zorunda olduğumu biliyorum,
Orada duran sözcükleri,
-beyaz tebeşirle, tahtaya-
Bana ne üzerine, kime karşı, neden
Ve ne amaçla yazacağımı söyleyen.
Yan yana dizilmiş kitaplar.
Ahşap bir raf, sağında solunda duvar,
Zamana karşı koruyorlar onları,
Yeni okurlar gelir diye.
Uzun zamandır bana ait değiller,
Ve yine de hala ağır bir yükler.
Hepsi bu. Var mı eksik,
Hesaba eklenecek?
Namaste!