Coda, 2021

İşitme engelli bir ailenin duyan tek üyesi Ruby'dir. 

Ruby, ailesine balıkçılık işinde yardımcı olurken, bir yandan da müziğe olan tutkusunu keşfeder. 
Şarkı söyleme yeteneğini geliştirmek ve bir müzik okuluna gitmek ister. Ancak ailesine karşı sorumlulukları da vardır. 
İki uç arasında gidip gelen bir gencin müzikle dolu yolculuğunu, beğendim:)

*

Dexter'ın sekiz sezonunu da bitirdim. 

**
Sevgiler.

Ressamın İsyanı- Gündüz Vassaf

Altı yüz yetmiş iki sayfalık kitabın merkezinde, on altıncı yüzyıl resmine farklı bir yön veren Caravaggio'nun resimleri var. Roman dört bölümden oluşuyor: Birinci Kitap: Ortigia, İkinci Kitap: Lara, Üçüncü Kitap: Yolda, Dördüncü Kitap: Procida. 

Romanın ana karakteri ressamın "Azize Lucia'nın Gömülüşü" resminden etkilenir ve onun hayatının, resimlerini izini sürer. Caravaggio onun hipnozu, makberi, dirilişi, uyanışı, rüyası, sorgulayışı ve büyük arayışı olur. Yollarda kendini gömer, yolun sonunda başka bir durakta yeniden hortlatır. Saat sınırlamalarıyla daralır, hayaller kurar. Saliselik serbest çağrışımlarla güneşte fırtınalar koparır, efendim kültür kevgiri olur, dinlerden huzursuz yakınmalara gark olur. Ülke ülke, kültür turizmini canlandırırken aslında kendi hayatının, kendi arayışlarının peşine düştüğünü ayrımsar. Lara ile aşkın kimyasını, simyasını anlar. Gündelik ilişkileri de fast food hızıyla tüketir ama Lara hep vardır.

Yazar, yedi yılda tamamlamış bu eseri. Başlangıçta da okurun demlenerek okumasını salık vermekte. Öyle okumaya çalıştım. Çok gezdi benimle. Alıntıların bir kısmını defterime yazdım, bir kısmı da burada dursun istedim.

*
"Ölümü düşünerek yaşayacağına, yaşadığını düşünerek öl," dememe kızmıştı. Ölümünü yaşarken yaşatıyordu. O yaklaştığını hissettiği ölümün bencilliğinde, ben acısıyla yüzleşmememin korkaklığında, günlük yaşamımıza toz kondurmamayı oynadığımızın farkında mıydık? Farkında mıydık, ölümünün kokusunu alan ben, soğuk havada kaşkolünü almasını hatırlatırken, ölümünün aynası olduğumun? (s.586-587)

"İyi okur kendini yazara kaptırmaz. Kabul ediyorum, romancı masal anlatıcısıdır. Ama masallar, dünyamızdan kaçıp soluklanma yeri olmakla sınırlıysa düzenin afyonu olmaktan ne farkı var."(s. 522)

"Yol özgürlük. Evinde tekrarlıyorsun kendini. Kahvaltın aynı. Yatağın aynı. Perdelerle örttüğün pencerenden manzara aynı. Yol arkanda bıraktığın, vardığında yenileriyle karşılaşacağın problemlerden uzak. Yaptıklarını, yapmadıklarını, yapacağını sandıklarını gözden geçirmek. Arafta olmak. Peki ben ne halt ediyorum? Caravaggio peşinde kendimi kovalıyorum. Yalan!" (s.584)

**

Bu süreçte okuduğum diğer kitaplar:

- Bir Haftada Sabahattin Ali, 127 sayfa
- Mavi Zamanlar, Mavisel Yener, 198 sayfa
- Sarkaç, Şengül Can, 93 sayfa

***
Sevgiler.

KE ÇOCUK, sayı 18

 Kaju, güzel bir arkadaşımın kedisinin adı. Onun maceralarını yazmaya, kızım Öykü'nün dünyasından esinlenerek başladım. Derginin eve geldiği bir gün Öykü'ye, Kedicik Kaju'nun hikayelerini bir seri mi yapsam? diye sordum. Evet anne çok tatlı olur, dedi. 

Bir gün ajandasına onunla ilgili kendisi de hikayeler yazmaya başladı. Bunlardan birini bilgisayar ortamında yazdım ve dergiye gönderdim. Ona söylemedim tabii. Dergide ilkokul öğrencilerinin eserlerine yer veriliyor. Hikayesi yayımlanırsa ona bir sürpriz olsun istedim. Bu sayıda, onun hikayesini görünce hemen haber verdim ve çok sevindi. 

Bu sefer kızım Öykü'nün çocuk hikayesi dergi günlüğümde yerini alsın:)

* 

Sevgiler.

A Real Pain, 2024

Gerçek Acı. Kişilik olarak birbirine zıt iki kuzen. Soykırımdan kurtulan merhum büyükannelerini onurlandırmak için Polonya'ya doğru bir seyahate çıkarlar. İşin aslı, küçük bir grupla, rehber eşliğinde gerçekleştirilen bu gezi pek de iç açıcı değildir. Çünkü içinde toplama kampları, yok edilen nesiller vardır. Geçmişin ayak izlerinde yürümek, hayatın başkalaşan yüzleriyle karşılaşmak demektir. Buna hazırlıklı olmak gerekir. Bu trajik yolculuk, kimlik ve aile ilişkilerinin karmaşıklığı, hafıza, anılar, gelenek ve görenekler, farklı kültür kalıntılarıyla bütünleşir. Bu zamansal deneyim ve kısa yolculuk, fena değildi.

*

Dinlediğim bir şarkının beni götürdüğü "Her şey Çok Güzel Olacak" adlı 1998 yapımı Türk filmini de izledim. Böylelikle dillere pelesenk olan, Bilemiyorum Altan'ı da tanıdım. Cem Yılmaz filmlerini ara ara izlerim. 

**

 Dexter'ın üç sezonu da bitti.

***

Sevgiler.

Albaya Mektup yok- Gabriel Garcia Marquez

Gabriel Garcia Marquez'in 1957 yılında yazdığı uzun bir öykü, Albaya Mektup Yok. 

Vatanı uğruna savaşmış, yıllarca hizmet etmiş yaşlı bir askerin emeklilik hayatı. 
Gelmek bilmeyen emekli aylığı, zorlayıcı hayat şartları, hasta bir kadın, ölmüş bir evlat, kucağında dövüş horozuyla sabırla bekleyen albay...
*
"Umut karın doyurmaz.” dedi kadın.
"Karın doyurmaz ama insanı ayakta tutar." diye yanıtladı albay.

"Hayat şimdiye dek icat edilen en güzel şey."

"İnsanın nankörlüğü sınır tanımaz."

**

Gelelim geçen günlerde yoluma eşlik eden diğer kitaplara:
- Mozart'ın Nasırlı Elleri, Ayşe Hicret Aydoğan, 56 sayfa
- İnsanlığımı Yitirirken, Osamu Dazai, 159 sayfa
- Dünyayı Sırtında Taşıyan Balık, Özgür Balpınar, 175 sayfa

***
Sevgiler.

Perfect Days, 2023

Tokyo'da umumi tuvaletleri temizleyen Hiroyama'nın günlük rutinleriyle akan film, sıradanlığın içindeki huzuru keşfetmeye davet ediyor seyircisini. Her sabah aynı saatte uyanan, Bonsai ağaçlarıyla ilgilenen, fotoğraflar çeken, eski müzik kasetleri dinleyen, kitaplar okuyan kahramanın yaşamı, hızlı akış içinde görülemeyeni ne kadar görebiliriz sorusunun yanıtını veriyor. Yaşamak denilen eylemin, sadelikte olduğunu yansıtması bakımından beğendim filmi, çalan şarkılar da çok tanıdıktı. 

İnsanın ne olursa olsun göğe bakma durakları olmalı değil mi? Haydi göğe bakalım!

*

Dizi olarak Dexter'a başladım. Devam edersin yaaa:)

**

Sevgiler.