Deli Çocuğun Güncesi - Özgür Bacaksız

"Okuduğum kitaplarda kendime benzer bir şeyler aradım, bazı şarkılarda beni anlayacak hisler aradım, kendimi notaya dökecek zamanlamaları bekledim. Bazı filmlerin içinde kendi karakterimi aradım, aradığım tek şey kendi yansımamı görmekti. Ama tüm bunlardan habersiz, varoluşumu dikizlerken çok şey yapmışım. Kendi kitabımı yazmışım, kendişarkımı söylemişim, kendi filmimi çekmişim. Başrol oynamışım. 
Söylemediler, görmedim, bilmedim. Aramaya devam ettim. Yansımalar dünyasında hep bir ışık aradım. Rolünü ezberlemeden sahneye çıkan tiyatrocu gibiyim artık. Ne anlamı var artık provanın?"

"İyi ve güzel olmayabilirsiniz, zengin olmayabilirsiniz, sıra dışı olmayabilirsiniz. Garsona iyi bir bahşiş bırakmayabilirsiniz. Ama arayı kapatacak, her şeyi anlayacak bir zekaya sahipseniz, güzelliğin daha üstünde bir yüreğe sahipseniz fark edileceksiniz. Kuyrukluyıldız gibi..."

"Kırıp dökmeyi sevsin çocuklar. İçlerinden geleni yapsınlar, tatlı yaramazlıkları da yapsınlar. Yaramaz olmayan çocuk olmaz. İlla ki birazcık yaramaz ve meraklı olmalı, çamaşır makinesinin içine girecek kadar değil tabii.

Ve ben derim ki, "Eğer çocuğunuz varsa, bırakın kırsın döksün, bırakın yapsın, bırakın içini döksün, bırakın sizden farklı olsun, bırakın araştırsın, merak etsin. İleride yalnızlıkla, korkuyla, atılımdan yoksun büyüyen bir çocuk mu yetiştirmek istiyorsunuz, merakla ve araştırmayla büyüyen bir çocuk mu? Onları kendi haline bırakın. Onları kendi haline bırakın."

"Bir gün vazgeçti tüm yarışlardan."

Hayatın farklı dokularında işlenen, beliren başkaca motiflerin suyun sesine eş olan denemeleri bu kitap. Matematiği anlayamayan Nietzsche ile dost olan onun kafasıyla düşünen, içimizdeki sessiz Kafka'yı uyandıran, soğuk öğrenci evlerinin yalnızlıklarından yolculuklarda cam kenarında oturup hayatı dinleyen, mutlak yalnızlığın sergüzeştinde mesut olan deli bir çocuğun defteri..

Dışarıda masumiyetini çalmak için didinen bir dünya var. Duygularını mekanikleştiren, aşkı aklın kapılarından geçirerek içeriye almanı salık veren bir dünya.. Yeryüzünün doğallığını bozmak için uğraşan insan, duyguların da doğallığını bozdu artık. Aşk menfaatle eş tutuluyor ya da başka amaçlara uzanmak için kullanılan bir yol olarak. Bu ürpertici bu kan dondurucu gerçekliklerin ışığında uyanmak ve hep yeniden başlamak.. Dışarısı oyun dolu, dışarısı tehlike dolu.. Tüketilmişliğin çürük kokusu var her yerde.. İşte yürüyorum, bildiklerimin etrafında döneniyorum. Her yenilmişliğin altında kaybolmaya terk edilen kalpleri sarmaya and içiyorum. Tsubasa ile büyüyen çocukluğun el değmemiş aklığını arıyorum. Bunca yozluğun, bunca bencilliğin içinde. Çünkü kötü ruhların, iyi ruhların üstünde bir güçleri olmadıklarını çok iyi biliyorum.. Ayrılıklarla, kaybettiklerimizle yaşamayı öğreneceğiz, yıkılan hayallerimizin ezikliğinde kaybolmayacağız yeni hayallerin renklerini dökeceğiz ufkumuza..

Hayatın farklı bir ritminde şarkısını mırıldanan bir deli çocuğun güncesinde geçtiğiniz yolları sorgulayacaksınız yeniden..