Masumlar, Ankara'daki Haymana Ovası'ndan, Cambridge'e uzanan bir yolculuğun izleği..
Bir bakıma doğu ile batıyı birbirine bağlayan bir roman. Çocukluğa, memlekete ve aşka özlemin romanı..
Haymana'da geçen olaylar masalsı bir dil ile, Cambridege'de geçen olaylar, kısa ve yoğun diyaloglarla, daha çok hayale dayalı bir şekilde yansıtılmakta.. İki farklı anlatımda kurgulamadan ziyade öyküleme kısmı etkileyici.. Kitap, 2011 yılı Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Sedat Semavi Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüş.
Kitaba dair bir söyleşiden..
“Kendini bil!” denir ilk çağlardan beri. Bu dilekle birlikte şunu düşünürüz: İnsan kendini nasıl bilebilir? Bunun yolu nedir? Masumlar’daki Brani Tawo ile Feruzeh, gurbette, kendilerini bulundukları yerde ve anda var etmeye çalışırlar. Bunun dayanaklarından biri hafıza ve anılar ise, diğeri de yeni mekân ve yerdir. Yeni yurtlarına dönüşen Cambridge’te cafeler, evler, mezarlıklar ve tren istasyonları, onların geçmiş zamanını bugünkü zamana bağlamanın araçlarıdır. Senin de yaşadığın bir duygu ve dünyaydı bu. Her şeyi yabancılar insan. Kendisini o yeni mekânın içinde bulurken, mekânı kendisinin dışında yani kültürünün ve alışkanlıklarının dışında hisseder. Bunu aşmak için geçmişi bugüne ve gurbeti sılaya bağlamak ister. Yaşamı sürdürmenin yolu bu: Arayış ve kendini yeni anda var etmek."
Burhan Sönmez
öyküleme kısmı etkileyici olan kitapları severim.
YanıtlaSilarayış ve kendini yeni anda var etmek''..
insanı güzel özetlemiş hatta bu söyleşiyi senin bana bahsettiğin bir yazar yapmış, sen kitabını okuyup yazarın bloguna yazmıştın ya o kişi ile elsa :)
Silaaaa çok şaşırdım aynı kişiden bahsediyorsak :)))
Silevet ben de görünce şaşırdım :)
SilBöyle içten okumaların ne güzel,sankim bi mavi gördüm:)
YanıtlaSil:)) ne güzel..
Sil