10 Aralık 2014 Çarşamba

gün açtı


Vedalaşmaların ilmini yaptım ben,
Sürgünlerin uzmanlığını.
Bir vapur nasıl kalkar bir limandan.
Tren nasıl acı acı öter, öğrendim.

Yıllarca mektuplarla yaşadım.
Kaçak tütün,yasak yayınlarla beslendim.
Unutmadım. Unutmadım.

En çok yelkenleri özledim
Bozkırın buzlu yalnızlığında.
Dağlar yoktu, dağlar yoktu,
Rüzgârlara yaslandım.

Çılgın mıydım, tutsak mıydım
Yüreğinde karanlığın?
Kan kurudu -
Ben gül oldum açıldım.

Cevat Çapan


18 yorum:

  1. O son günde ne yapacaksan her gün onu yapacaksın...

    Ah, ne kadar doğru bir söz...

    YanıtlaSil
  2. Şiir hapishane şiirlerine benziyor :(

    Ben de çocuk gibi ağlardım galiba :(

    YanıtlaSil
  3. Tam tadımlık yine. Aldım payıma düşeni, gidiyorum.
    Günaydın mavim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. iz bıraksak geçerken bize yeter :)
      günaydın hayalimm :)

      Sil
  4. Günaydın, çok iyi çok iyi :))

    YanıtlaSil
  5. Off şiir beni vurdu tam yüreğimden. Bayıldım buna.
    Günaydın mavim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. her şeye rağmen güzelliklerde gül olup açılmaya..
      günaydın tatlım :)

      Sil
  6. ah be mavi ölmek değil de unutulmak acı
    bagajımızın yüke döndüğü bu yollarda

    iyi ol hep,masmavi gül emi

    YanıtlaSil
  7. en çok yelkenleri özledim'..

    YanıtlaSil
  8. kısa ama hoş...tadı damağında kalıyor insanın...

    YanıtlaSil