Biten son kitabım

Kitabın Adı:Nar ağacı

Yazar:Nazan Bekiroğlu

Sayfa:533

"Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim.
   Ben böyle çağırmasam sen öyle gelmezdin..."

         Trabzon-Tebriz-Tiflis-Batum-Bakü-İstanbul hattında geçen tarihi bir aşk romanı.Anlatıcı Bekiroğlu’nun kendisi.Çünkü bu roman onun anneannesi ile dedesinin bir araya gelmesinin öyküsü.Anneanne Zehra, Trabzon’da yaşıyor;dede Setterhan ise Taht-ı Süleyman’da.Balkan Savaşı dönemi ve neredeyse düşman İstanbul’a ulaşmak üzere.Seferberlik ilanı ile Zehra’nın kardeşi İsmail ve Allah’ın emri ile Perşembe günü Zehra’yı isteyecekleri Celil Hikmet Bey askere alınıyor.Gülcemal Vapuru her ikisini de Trabzon’dan alıp İstanbul’a doğru yola çıkıyor.
        Nazan Bekiroğlu,hem bugünü hem de o tarihleri anlatarak romanını oluşturmuş.Taht-ı Süleyman’da (Bugün İran’da bulunan tarihi bir mekan) yaşayan varlıklı bir halı tüccarının oğlu Setterhan.Halı ticareti için Tebriz, Bakü, Batum’a yolu düşüyor.Aşkına karşılığı önce halasının kızı Azam’da arıyor.Bir de Sofya’da.Batum’da bir kitabevi işleten Puşkin hayranı Sofya’da…Tabi Sofya’ya duyulan aşk, Azam’da yaşadığı hüsrandan sonra kapısını çalıyor.Birinci Dünya Savaşı’nın öncesinde.
          Hayalleri bir dost darbesi ile yıkılan Setterhan bütün varlığını Acem diyarında bırakıp Rusya’ya doğru yola çıkarken,Zehra da Ruslar’ın işgali altındaki Trabzon’u terk edip,kardeşi İsmail’i bulmak için annesi ile birlikte İstanbul’a yol alıyor.Balkan Savaşı’nın Osmanlı’ya verdiği hasar bu bölümlerde İsmail’in kırık kafiyeleri ile hissediliyor.

Kitaptan:

"İşte bu dünyadaki her şey o kadar gölge. Perdenin bu tarafında hepimiz birer gölgeyiz aslında. Oyun bittiğinde bir püf! Mum söner. Oyun biter. Bütün suretler de Karagözcünün kutusunda bir araya konur, kaldırılır. Geriye ne suret kalır ne perde.

''Peki her şey bu kadar gölgeyse bunca acı ne olacak?''
Her şeyin gölge olduğunu bir kere fark edince, artık can acısa da bir acımasa da bir. O zaman bitmez zannettiğin her türlü çile de biter. Hem öyle bir biter ki artık bitse de fark etmez bitmese de fark etmez.

'Ey sıkıntı şiddetlen, nasılsa geçeceksin.'' Bir sıkıntının geçeceğine duyulan güven, ona dayanmanın tek çaresiydi.

Böyle bir yorgunluğu ancak benzer yolları yürümüş olan anlar. Senin yorgunluğunu benim yorgunluğum,senin gördüklerini ancak benim gördüklerim siler. Gerisin geri birlikte yürürsek eğer o yollar haritadan silinip gider. Bütün işaret taşlarını iptal edebilir, bütün güzergahları ihlal edebiliriz. Bütün o sesleri, tatları, kokuları yok edebiliriz. İnkar etme kalbin mucizesini, yeter ki el ver.

Bazen en büyük hakikatlerin bilgisinin en büyük günahlarla yan yana durduğunu unutma Settarhan. Aşkın nizamı parçalanınca her şey göze abes görünmeye başlar. İnsan içinden yenilenmeyince dışından eskir...

İçinden tatlı bir duygu geçti. Aşk değildi ona karşı hissettiği ama dostluk da değildi. Hayır, hem aşk hem dostluk sınıfına da dahil değildi bu duygu. Onun hissettiği, ikisinin arasında, ne aşk ne de dostluk olan bir şey, adı olmayan üçüncü bir duyguydu. Aşk kadar yıpratıcı, bencil, kaprisli ve kıskanç olmayan ama dostluk kadar da sakin akmayan, gerilimli bir ilgi. Herkes kendi hayatında ama yekdiğerinin hayatına da dahil. Görünmez bir anlaşma imzalanmıştı aralarında.

Artık olamayacağını biliyorum. Aşk benim kalbimi yakıyor, seninkini yalayıp geçiyor. Ben tam merkezine koyuyorum aşkı hayatımda, sen başka bir şeyin yerine koyuyorsun. ... Aşkı ve ahlakı tartıp durdun aylar boyunca. Gerekçelerini, savunularını, ithamlarını, infazlarını sıraladın; sanığı da savcısı da yargıcı da sen olan bir mahkemede yargılayıp durdun kendini defalarca. Hangi yanın haklı çıksa, bu davanın öbür yanında yara aldın. Çünkü ne yeteri kadar aşık ne de yeteri kadar ahlaklıydın. Oysa aşkın yeterince'si olmaz benim hiç olmamış sevgilim. O ya vardır ya yoktur. Hududu, temkini, itidali, tazmini olursa zaten aşk olmaz. Var olduğu müddetçe vardır o. Ve var olduğu müddetçe de tek biçimde tek hacimdedir. ... Bir yaranın acısını unutmak için gönlünde başka bir yaranın açılmasına razı geldin. Üstelik kendini bu yaraya da koşulsuz devredemedin, sürekli hesaplar yaptın. Aşk değildi bu. Aşk olsa hesap yapacak mecali kendinde bulamazdın. Bu kadar hesap yapmaya ne gerek vardı? Hepi topu aşk işte. Gelir, yaşanır ve günü gelince biterdi."