kırma zeytin yaptım :)

Kafama kadar çektiğim yorganı kaldırıp, anne uyanabilir miyim, dedi bir kedi. Sonra ben dedim ki, çok uslu bir çocuk gibi duruyorsun, sanki her şeyde annenden izin alıyorsun. Güldü, anne sen benim küt küt atan kalbimdesin, dedi. Gel de yeme bunu, gel de bir daha uyu. Gıdıkladım onu, yatakta şebeklikler yaptım, sarıldım, öptüm, kokladım. Haydi uyan dedim kendime, bak sabahlar güzeldir, yeni başlangıçlar, tazelikler falan :)

Geçen ay değil ondan önceki ay kurduğum zeytinin hala tatlanmamış olmasına ciddi ciddi içerlemiştim. Ben zaten duygusal bir insanım her şeye içerlenebilme, kafaya takma potansiyele fazlasıyla sahip biriyim, az çok anlamışsındır sen de. Ama bir gün cidden duygusallığımı geri planda bırakmayı bilen güçlü kadınlardan olacağıma inanıyorum. Hala ümitliyim.. :) Ne diyordum, ha kırma, kırdıran zeytin, her sabah uyandığımda Allah'ım bugün ne olur zeytinim tatlansın diye dua ediyordum, suyunu değiştirirken kontrol ediyordum. En sonunda haftalar öncesinde kontrol ettiğimde tatlanmış artık demenin mutluluğunu yaşadım. Sanırım geç tatlanmasının nedeni, az kırdırılmış olması. Eğer kırma zeytin yaparsanız çok kırdırın ya da evde bıçakla çok çizik atın, bu önemli, önemliymiş :)

Nasıl yaptığıma gelirsek, pazarda az kırdırılan zeytinler su dolu cam bir kavanoza konur. Her gün suyu değiştirilir. Acılığı gidince salamura tuz, bir limonun suyu, dilimlenmiş bir limon ile hazırlanan suya zeytinler konur. En üste dört yemek kaşığı zeytin yağı dökülür ve kavanozun kapağı iki hafta açılmamak üzere kapatılır. Sonrasında kahvaltıda bol limon sıkılarak, üzerine zeytin yağı gezdirilerek yenir. Öyle ya da böyle, çok geç de olsa kırma zeytini yaptım. Seviyorum kendimi :))

Sonra dedim ki, her zaman şükretmek ve sevmek için iyi zaman, şu anki zamandır. Çok şükredin, çok dua edin ve kendinizi çok çok sevin. Ay lav yu..:))