Işıklar içinde uyu, Didem Madak..

Çiçekli Şiirler Yazmak İstiyorum Bayım!                                                                    'Zenciler prensesi olacağım.                                                                                  Hayat işte asıl o zaman başlayacak.'                                                                                                     Pippi Uzunçorap  Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım  Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi  Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.  Karanlıkta oturuyorum. Işıkları yakmıyorum.  Çalar saat zembereği boşalana kadar çalıyor  Acı veren bir sevişmeyi hatırlıyorum.  Bir bıçağın gereksiz yere parlaması bu.  Yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum.  Bir yağsam pahalıya malolacağım.  Ben bir bodrum kat kızıyım bayım  Yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum  Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum  Fakat korkuyorum. Birazdan da  Kırküç numara ayakkabılarınızla  Bahçede oynayan çocukların üstüne basacaksınız  Bu iyi olmaz bayım!  'Gün akşam oldu' diyorum  Ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara  Cam kırıkları yiyorlar  Rüyamda; bir kase dolusu suyun içinde  Rengarenk yap-boz parçacıkları  Anlatmak istiyorum, dinlemiyorsunuz.  Hayır,sanırım sabahı bekleyemem  Bilmiyorum.  İnsanlar rüyalarım acilen anlatmalı.  Ondört yaşındaydı ruhum bayım  Bir mermer masanın soğukluğunda yaşlandı.  Protez bacaklar taktılar ruhuma ince ve beyaz  Gıcırdaya gıcırdaya dolaştım şehri  Protez bacaklarıma bile ıslık çaldılar  O ara içimde çiçeklerden oluşmuş  bir silahsız kuvvet ablukaya alındı  Sinemalarda da 'organzm gıcırtıları' oynuyordu.  Kaçmaya çalıştım. Olmadı.  Bu nedenle, çiçekli şiiler yazmayı  Ruhum açısından faydalı buluyorum bayım.  Neyse işte  Ben her filmi hatırlarım  Sinemaların hiç bitmeyen gecesine sığındığım çok oldu.  'Sofı'nin tercihini' seyrederken çok ağlamıştım.  Öpüşen Guramilerle ilgili bir film yapsalar  Onu da mutlaka hatırlardım.  İnsan içinde çevrilen bir çıkrığın sesini unutur mu?  Hem sonra ben hatırlamaya alışkınım  Bir 'eşya toplayıcısıyım' bayım.  Büyük gemiler de yok artık bayım  Büyük yelkenler de  Büyük kağıtlar yakmak istiyor şimdi canım.  İşte az önce bir karabatak daldı suya  Bir süredir de kayıp  Dünyayı yutmuş olarak çıksa da ortaya  Ölüm çok iri bir sözcük değil bayım.  Kasımpatları kadar acı kokuyorum biliyorum.  Ama siz sobada sucuklu yumurta pişirip yiyen  Yoksul bir aşkın güzelliğini bilir misiniz?  Bir gül, bir güle derdi ki görse  Yalan söylüyorum  Güller bu sıra hiç konuşmuyor bayım.

Didem Madak