Doğu’dan Batı’ya doğru uzanan bir yolda karşılaşılan su altı mezarlıkları, şiirin prensesleri, su değirmenleri, şarap mahzenleri, lanetler, hanlar ve bitmeyen duraklar...
Tarihin kalıntılarından, insanın anlatma ve var olma çabasının izlerini toplarsın. Her durak geçilen yolun hikayesini düşündürür, onların bütünüyle sen olursun. Aidiyetlik duygusunu oluşturduğun her yerde, evrenin direnen yanıyla karşılaşırsın. O zaman bu duyguyu kendini yollara bırakarak alt edebilirsin. Yol sürükler, akışa, akışkana, akşama... Atalet duygusunu unutursun, seni karmaşıklaştıran zihnini beriye alırsın, dimağında sadece var olmak, baharda apansız tomurcukları patlayan bir çiçek gibi. Olmak işte. Yazgın nereye bıraktıysa oradan devam etmek... Çünkü bazen istesen de başa dönemezsin ki...
***
“Yol, yolcusunu seçmez diyor şarap içen biri, yolculuk eşitler herkesi.” (S.17)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder