Düşsel Konçerto, felsefi masal desenli, hicivli tasvirlerden, paradoksal çerçeveli maneviyattan damıtılmış, kişisel anılardan başlangıcını alan hayali hikayelerden oluşuyor.
Trajik gazete, kör pilot, kelimeler ve kan şeklinde farklı başlıklı üç ana bölüme serpiştirilmiş bu hikayeler. Papini’nin başka insanların hiç tanımadığı bir kıtadaki yolculuğu, en akla gelmez şehirleri ve yaşayanlarının en tuhaf alışkanlıklarını betimleyerek anlatmak vardı. Bu yapıtın adı, “Dünyanın Altıncı Kısmı” olacaktı. İşte bu kitapta tamamlanmamış bu yapıttan parçalar bulunuyor...
Genel olarak ruhun düşünceler üzerindeki etkisine, düşüncelerin eylemlerimize yön vermesine uzanıyor bu konçerto. Felsefi hikayelere sinmiş destansı bir anlatım tarzı, büyüleyici. En sevdiğim hikayeler; Kaçan Ayna, Ümit, Kahinimsi Portre, Geri Verilmemiş Bir Gün, İyi Bir Terbiye...
“Her insan hayatı hep aynı, birkaç kelimeyle anlatılabilir: doğdu, acı çekti, umdu, öldü.”
“Kendi kendinin tutsağı ve gardiyanı ol. Kayalar arasında, dağ kuşları misali, bir başına ölmeyi öğren.”
“Bugünün bütün değeri yarındaydı ve yarın sadece başka bir yarın değerindeydi ve bu şekilde son bugün, nihai bugün gelirdi ve bütün hayat böylece asla gelmeyecek olanı her gün, her saat, her an hazırlamakla geçerdi.”
“Edebiyat bir aynadır. Eyleme geçirilenler başkalarıdır fakat insan yalnızca kendini tanır ve sergiler."
Papini hiç okumadım. Dünyanın Altıncı Kısmı'nı keşke yazabilseymiş, konusu itibariyle severim gibi geldi :))
YanıtlaSilyazsaymış iyi olurdu,
Silkesinlikle okumalısın o bir edebiyat kaşifi :)