Caro Diario/ Sevgili Günlüğüm, 1993

İtalyan yönetmen Nanni Moretti'nin yarı biyografik, yarı belgesel tarzı olan bir filmi.
Vespamda, Adalar ve Hekimler isimli üç bölümden oluşuyor.
İlk bölümde farklı müziklerle vespasında dolaşan Moretti ile onun iç monologlarına ve insanın inşa ettiği betonlaşmış yapılara selam veriyoruz.
Kafasındaki soruları yolda tanımadığı insanlara yöneltmesi çok tatlıydı :)
İkinci bölümde, Moretti Joyce'un Ulysses'ini araştıran bir arkadaşını ziyarete gider.
Bu kısımda da farklı aileler ve insan profilleriyle insana uzanan bir gezintide buluruz kendimizi. Ailelerin çocuk yetiştirme tarzı, düşündüğüyle yaptığı çelişen insanlar ve maddenin, eşyanın boyunduruğundan kaçmış/kaçamamış insanlara rastlarız.
Üçüncü bölümde, hekimler arası bir arayışa varıyoruz.
Geçmeyen bir kaşıntıyla doktor doktor gezen Moretti bir çok farklı hekimin tedavisini uygular sonra da kendini dağ gibi biriken reçeteler ve ilaç kutularının içinde bulur...
Şifanın kaynağı neresidir?
Bu günlük sahibinin, yaşadıkları ve aklından geçirdikleri düşündürücü ve çok sevimliydi...:)

Oğul Odası/ La Stanza del figlio, 2001

Bu filmde yönetmen Nanni Moretti, oğullarını kaybeden bir ailenin hikayesine odaklanıyor.
Terapist bir babanın, oğlunu kaybetmesi sonucu yaşadığı karmaşık hisler aktarılıyor.
Anne, baba ve diğer kız kardeşin bir ölümün ardından hayatı sorgulamaları...
Irvin Yalom'un dediği gibi, çocuk kaybı anne babanın da geleceğinin kaybıdır...

Caos Calmo/ Sessiz Kaos, 2008

Pietro çekirdek ailesiyle yaşamını sürdüren bir iş adamıdır.
Bir gün kardeşiyle, denizde yüzerken bir kadını boğulmaktan kurtarır.
Bu kurtarma olayından sonra eve geldiğinde karısının öldüğünü görür.
Yaşam ve ölüm zıtlığını aynı zaman diliminde iki farklı olayla yaşar.
Kızını okula bırakır ve onu çıkış saatine kadar bekleyeceğini söyler.
Bundan sonraki günlerde de bu bekleyişi sürdürür.
Okul çevresinin bir parçası olur ve acısını bu şekilde yaşar...