Kendine Açacağın Bir Pencere - Hilal Karan

" Bugün  soğuğa çıkma günü. Bugün yanaklarının soğuktan yanma günü. Bugün elini bir taşın altına koyma günü. Bugün üşütmeden günü. Yalnızlığını da al, varsa insanlarını da al, korkularını da al, içinin sarı çiçeğini de al, çık yollara..."

Annelik yolculuğuma başladığım yıllarda evdeyken çok blog okurdum. Anne Cafe'de bu süreçte keşfettiğim, her zaman kendimi iyi hissederek sayfasından ayrıldığım çok sevdiğim blogçulardan biriydi. Hala da severek okuyorum. Bugünlerde ise, bu yolculuğu Kendine Açacağın Bir Pencere adlı kitaptan okumak son derece anlamlı kıldı zamanlarımı...

Kitap, kendine açacağın bir pencere, kökler ve kanatlar, içimizdeki rüzgarlar adlarını taşıyan üç bölümden oluşuyor. Yazdıkça kendi açmazlarını, çıkmazlarını fark eden, yaşadıkça, paylaştıkça yalnız olmadığını hisseden, hissettiren bir kalemin izlerinden kendi yaşamımıza akseden yaşanmışlıklar bütünü. Insanın hayat yolculuğunda dünyayı omuzlarından indirmesini salık veren, büyük Yaratıcının sonsuz rahmetine ve sevgisine mazhar olduktan sonra her şeyin üstesinden gelinebileceğini kâh bir anne duyumuyla kâh bir öğretmen farkındalığıyla okuyoruz. Kendimize açacağımız bir pencere, mutlaka vardır. Yeter ki, pencereyi açabilecek parçaları toplayabilelim yaşantımızdan. O pencerenin önünde rengarenk çiçekler yetiştirmek için, her gün gülümseyen güneşten, yaratılan her şeyden yükselen esin şarkılarına kulak verelim. Gül sunan her elde biraz gül kokusu kalırmış. Köklerimizi ve kanatlarımızı onararak kırıklıklıklarımızı geride bırakabiliriz.

Kendi iyiliğimize döndürebileceğimiz her şeyi Anne Cafe'de ikindi vakti buğusu tüten bir çay eşliğinde yudumlayabiliriz...