Derin Mavi - Deep Tone

"Çiçekleri seviyorum
Şiirleri değil
Ama bir şiirin yaprakları düşünce
Kahveme
Toplamam gerekiyor bir kağıdın üstünde
Kurusunlar diye
Kurutmasınlar diye yüreklerimizi acılar
Dönmesinler yüzünü diye sevgiler"
                                               Göz bebeklerimdeki Şiir İzleri, s. 45

Derin Mavi, iki bölümden oluşuyor. İki farklı yazın türü bir arada. Birinci bölümde, kırk bir adet şiir; ikinci bölümde ise, kırk bir adet öykü var. Kapak kitabın ismine uygun olmuş. Özgürlüğe, tüm iyi kötü yaşanmışlıklara, var oluşlara selam eden martı şiirlerin simgesi gibi..

Şiirler vardır, okuduğunuzda yatağını aşmak isteyen coşkun nehirler gibi yüreğinize akan her mısra, hüzünler kuşanmış tarifsiz acılarınıza deva olur. Şiirler vardır, tükeniş yollarında, özlemi kuşandığınızda, ürkek, kimsesiz bir coğrafyanın kirletilmiş, unutulan iyiye dair inanışlarını bir barış türküsüyle yeniden canlandırır. Yüreğiniz öylece o dizelerdeki arınma anlarından sonra baharda mantosunu değiştiren doğa gibi yeniden uyanış duraklarına taşınır. İşte ilk bölümdeki şiirlerin beni bıraktığı yer öyleydi. Kalbin en kuytu köşelerinden gönderilen mısralar, ipek bir tül gibi umudu, sonsuzluğa aşık bir martının gagasındaki yaşama sevincini, mutlak sevgiyi, insanlığı yeniden yazmak ve söylemek gibi..

Şiirler bölümünde, şiirle dertleşen, efkarlanan ama ondan vazgeçemeyen bir şiir adamının şiire meydan okuyan, muzip nidalarını da okuyoruz. Şiirlerdeki tema zenginliği, imaj ve ifade yapısındaki hava, ikinci yenilerin havasını çağrıştırdı bana. Sisli Zaman, Son Metro, Düş Kuruyor Gözlerim, Gece, Sesleniş, Tuşların Dansı, Bir Zarf Dolusu Umut tekrar tekrar okuduğum şiirler arasında.

İkinci bölümdeki öyküler ise, kısa, öz ve keyifli. Modern yaşamdaki insanın, gerçek hayattaki acılarından kaçmak pahasına kendini hapsettiği sanal dünyadaki çaresizliğine bir ayna tutuyor. Bunun yanı sıra, yozlaşan ilişkiler, eskiye özlem, metropol kentlerindeki yaşam, çarpıtılan insan doğası, beklentiler, ümitler ve tüketilen dünya başlıca konular arasında. Bazı öyküler, mitolojik desenlerle bütünleştirilmiş. Hepsi ise, samimi ve kıvrak bir dille aktarılmış. Hayal Vergisi, Bir Boyalı Kuş, Papatya, O Parkta O Anda ve Issız Cafe beğendiğim öykülerden oldu.