Günaydın dünya

Bu sabah gök gri bir örtünün içinden bakıyordu yeryüzüne. O griliğin içinde gidip gelen göçmen kuşların oynayışları bir de şarkıları karışıyordu güne. Çocuklar çantaları sırtlarında okula gidiyorlardı ağır aksak adımlarla.
Bense kulaklığımı takıp yolda yürürken dinlediğim şarkılara kendi hayallerimden çaldığım karelerden klipler çekiyorum. Kanatları varsa insanın uçurumlardan korkmaz diyorum. Kah bir kelebek oluyorum, rengarenk çiçeklere konuyorum; kah bir kuş oluyorum, küçük bir mercekten bakıyorum insanlara. Ama hep uçuyorum...
İstiyorum ıslak sokaklar boyu uçarken kuşlar yuvasız kalmasın sonra çocuklar büyüdükçe hayal dünyalarını yitirmesin ne biliyim büyükler kötü şekerler, çikolatalar yapmasın. Güzel kitaplardaki kahramanlar hep mutlu sona varsa, çalışmaktan elleri nasır tutmuş köşedeki ayakkabı tamircisinin dükkanı hiç boş kalmasa, babaların eve giderken elleri hep dolu olsa ve anneler daha az ezilse...

Hiç bir şey bilmeyen bir çocuk edasıyla kavrasam belinden dünyayı ve desem ki onu yaratana:

 “eline sağlık Tanrım leyla çok güzel olmuş/ Tanrım eline sağlık, dünya da güzel olmuş/ keşke biraz ölmesem.” 

İbrahim Tenekeci