Ingmar Bergman'ın "bir film yapımcısı olarak hayatımın toplamı" diye tanımladığı film, 1970'li yıllarda İsveç'in Uppsala kentinde sakin bir hayat yaşayan, geniş bir ailenin hikayesiyle başlar. Fanny ve Alexander, iki kardeştir ve babalarını kaybederler. Kısa bir zaman sonra anneleri bir rahiple evlenir. Annelerinin bu kararıyla çocukların hayatı bambaşka bir yere doğru sürüklenir...
Bana kalırsa, Bergman'ın bilindik hikayeler içinde kendi hayal gücünü konuşturması onun özgünlüğünü oluşturuyor. Filme salt bir din eleştirisi demek sığ bir tanım olur. Aile, inanç, şiddet, hayaller, mutluluk arayışı, beklentiler, korkular, değerler, din ve dindarlık kavramlarının sorgulanması gibi konuları da eklemek yerinde olur. Bazı sahnelerin Bergman'ın çocukluk döneminde baskıcı figürlerle yaşadığı travmaların yansımaları olduğunu düşündüm. Üç saatlik filmi üç part halinde ancak izleyebildim. Orijinal hali daha uzunmuş onu düşünemiyorum.
Bir replik:
"Her şey olabilir, her şey mümkün ve olası. Zaman ve mekan yok aslında. Gerçekliğin nahif tezgahında, hayaller şekilleniyor yeni yeni motiflerle."
Ingmar Bergman filmlerini severim. Düşündüren, insanı etkileyen filmlerdir. Son paragraftaki replik ilginç.
YanıtlaSilyaratıcı yönünün gelişmiş olduğunu düşündüğüm bir yönetmen:) filmde çok ilginç sahneler vardı:)
SilReplik çok güzelmiş:) Filmi sever miyim bilemedim?:)
YanıtlaSildeğil miii:) uzun film:)
SilFilmden alıntıladığın repliğe bayıldım Bahar'cım, derin bir film olmalı, eline sağlık:)
YanıtlaSilöyle Erencim, teşekkürler:)
Sil