Zorba- Nikos Kazancakis

İnsanlar türlü türlüdür der Zorba’da. Hayatlarını yaşamayı amaç sayanlar ve bütün evrenin hayatını yaşamayı amaç edinenler. Bu iki türün yaşama şeklinin tek savaşı, maddeyi ruha dönüştürme savaşıdır. Yaşadıklarımızın simyasından bir ruh oluşturabilme kaygısı. 

Zorba, hayatın içine dalan dünyaya sığmayan bir ruh, kendi içsel özgürlüğünü ilan etmiş, içindeki kötülüklerin farkında ve onlarla mücadele etmeyi bilen, santur çalan, rakseden hayat dolu biri. Anlatıcı, yazarın kendisi, hayatında çok okuyan, kafasındaki soru işaretlerine Buda’dan yanıtlar aramaktadır. Ancak o, bütün evrenin hayatını yaşamak isteyenler grubunda daha pasif ve cesareti kuşanmak için çok kontrolcü davranır. Zorba ile linyit çıkarma hikayesiyle yolları kesişir. Yazar, bu hikayeyle Zorba’nın yaşama başkaldıran asi yanıyla kendi hayatının temel sorunlarını yeniden gözden geçirir. 

Nihayetinde nasıl yaşarsak yaşayalım, hepimiz ölüm denilen kara çukura yaklaşıyoruz. Kutsal korku evrensel ve her geçen saniye sonsuzluk sandığımız zamandan yiyoruz. İçimizdeki şeytanları bertaraf ettikçe belki de bir illüzyon olan hayatın gizli anlamlarına ulaşıyoruz. Maddeyi ne kadar ruha dönüştürürsek o kadar mutlu olduğumuzu sanıyoruz...

Yazarla tanışma kitabımdı, iyi bir izlenim bıraktığını söylemeliyim:)

Kitaplarla kalın..

***

“Sanat, gerçekte bir büyü oyunudur. İçimizde pusuya yatmış karanlık güçler oturmaktadır; öldürmek, yıkmak, öç almak, saldırmak için her zalimce davranışımızda, sanat tatlı flütüyle gelip bizi kurtarıyor”(s.162)

“Senin anlayacağın, insan işine gelmeyeni unutur.”(s.208)