sisifos

Günlerden bir gün, Irmak Tanrısı Asopos'un kızı kaybolur. Bir türlü bulunamaz...

Sisifos:"ben biliyorum kimin kaçırdığını" der Tanrı'ya. "Ama bir şartım var... Krallığıma bir ırmak bahşetmenizi istiyorum. Kızınızı Zeus kaçırdı," der.

Zeus, Sisifos'a çok sinirlenir. Ölüm tanrısı Thanatos'u, onun canını alması için gönderir. Fakat bizim Sisifos yamandır, ölümü bile zincire vurdurur.

Yeraltı Tanrısı Hades, "Zeus bu böyle olmayacak Sisifos cezasız kalmamalı," der. Adamın işi kötülük, kötülük kuyusu açmasa olur mu?

Zeus bu sefer çareyi savaş tanrısı Ares'i yeryüzüne göndermekte bulur. O da alır bizim Sisifos'u götürür yeraltına. Sisifos, bir yolunu bulur kaçar oradan da. Zaman geçer Sisifos yaşlanır. O vakit Zeus, ben bunun cezasını yerde bırakmayacağım der.

Dimdik bir kayanın tepesine bırakır onu. Önüne de kocaman bir kaya koyuverir. Bu kayayı her gün bu dağın tepesine çıkaracaksın Sisifos Kardeş der. Sisi her gün kayayı çıkarır çıkarmasına lakin kaya yeniden düşüverir. Sonsuza kadar lanetli bir şekilde yaşar böyle...

Albert Camus bu hikayeyi kitabında kullanır. Der ki, Sisifos'un yaptığı bir boyun eğme değil, bir baş kaldırıdır. Tanrılara karşı koymaz, yaptığını olduğu gibi kabul eder ve ondan keyif almaya çalışır. İnsan da yaşamın baskılarını bilmeli ve absürtlüğünü unutmamalıdır. Bunlara rağmen her gün yeniden başlamalıdır, kayanın o dik tepeden düşeceğini bile bile...