Marriage Story, 2019

Evlilik Hikayesi, yeteneklerini işlerinde çok iyi kullanan, entelektüel bir çiftin boşanma hikayesini anlatıyor. Yeteneğini işinde kullanmak şanslı insanların sahip olduğu bir özellik diye düşünürüm hep:) Gün geçtikçe, evlilikte çiftlerden biri sürekli baskın bir karakter haline gelebiliyor. İlişkide yönlendirici bir tutum içinde, kurulan ortak  yaşamı şekillendirmeye çalışabiliyor. Bu durum öteki kişinin silik bir hale dönüşmesine, kendi özgün kişiliğinden eser kalmamasına neden olabiliyor. Eşin, karşısındakine duygusal zaafı da hat safhadaysa onun gibi düşünüyor, onun kararlarını onaylıyor ve geldiği nokta kendi kişiliğinin çizgisinin ötesinde bambaşka bir hale dönüşebiliyor.

Yılların geçmesi, bu ortak yaşama çocukların dahil olması ilişkinin boyutunu değiştiriyor. Duygular mat bir hale dönüşüyor, kadın sevecenliği arıyor sonra kendini 'Ben kimim?' diye sorguluyor. Ortak bir dil oluşmadığı için gelinen nokta tanımlanamıyor. Günümüz modern insanının yaşadığı iletişimsizlik baş gösteriyor. Marriage Story, bu handikapları bence taraf tutmadan gözler önüne seriyor. İki ana karakter mükemmel bir performans sergilemiş. Veeee filmin sonlarındaki  sekanslardan biri vurucu: bir baba kendini kimsenin dinlemediği kalabalık bir barda ayağa kalkıyor ve geldiği durumu özetleyen anlamlı bir şarkı söylüyor... Tam anlamıyla duyulmamak, anlaşılamamak ve kaybolmak... İzlenesi filmlerden :)

Bir zamanlar yaşadığımızı en güzel şekilde hissettiren birinin, gün gelip bizi kendimizden uzaklaştırması, bencil davranması ve ortak bir yaşam uğruna bize bir çok bedel ödetmesi, ne kadar doğru?