Okuduğum son kitap

FOTOĞRAFI SANA GÖNDERİYORUM - SELİM İLERİ

Selim İleri'nin daha evvel Ölünceye Kadar Seninim adlı kitabını okumuştum. Bir zamanlar Trt'de  program yapardı oradan da takip ederdim kendisini. İlk kez bir öykü kitabını okudum. Üslubu, akıcılığı o kadar başarılı ki hiç bitmesin istedim bu kitap.

Kitap sekiz ayrı öyküden oluşuyor: Eski Bir Roman Kahramanı, Şahane Bir Tuvalet, Hayat Sönüp giderken, Perisiz Evler, Nar çatlağı, Ölü Hikayeci, Ada Gezintilerim, Gregor Samsa'nın Elyazısı.
En çok etkilendiğim öykü ise, Gregor Samsa'nın Elyazısı oldu. Selim İleri İstanbul'u, adaları, orada yaşananları bir resim çizer gibi anlatıyor. Kah orada faytonların tıkırtıları eşliğinde geziyorsunuz kah yaz sıcağında verandada kahkaha dolu bir aile sohbetine dahil oluyorsunuz.

Cumhuriyet dönemi yazarlarının esintilerini çok yakından hissediyorsunuz. Hüseyin Rahmi, Abdülhak Şinasi bunlardan birkaçı.Yazar ruhunda iz bırakan izlere bir çocuk edasıyla bakıyor onları sorguluyor ve içindeki bitmek bilmeyen yazma arzusunun çarkında onları dönderiyor adeta. Geçmişi, yitirdiklerimizi yazarken sözcüklerle şimdiye aktarırken ya da bir fotoğraf karesinde onları bulurken aslında hep aynı noktada buluşuyoruz; büyük bir sanat derinliğinde. Buna işaret ederken bir yandan da önceki yazdıklarına şimdinin ışığından bakarak iğneleme yapıyor. Aslına bakarsanız bu kadar iyi bir yazarın böyle bir tavrı günümüzdeki megaloman yazma tarzına bir tepki.

Kitabın son öyküsünde yani Gregor Samsa'nın Elyazısı adlı öykünün sonunda bir aile fotoğrafı gönderiyor gerçekten. Ve çarpıcı bir dille geçmişi, şimdiyi kendi perpektifimizden algılarken onları nasıl değiştirdiğimizin sesli bir sorgusunu yapıyor. Bence sağlıklı bir edebiyat ve okunası bir yazar.