Mürekkep damlası

Troya atı:
Her sahte at bir kez ele geçirir kenti ve unutma, hangi kentte doğmuş olursan ol, seni kim olduğunu bile bile içeri alana boşu boşuna içini boşaltma. Tarih, gün gelir, yazılmadığı gibi de yazılır çünkü (Bir bakarsın, gene surların dışındasın, kent sandığın vahaymış!) Havasız bırakıp boğamadığın içindekiler bile terk eder seni.
Ağaçtın, bir düş atı oldun. Şimdi yalnızca tahtasın. “Bir başka kent yok” senin için artık, bir başka vaha yok..
                                                                                                Fakir İdris, Dış Kanama
Derin bir uçuruma doğru gidiyordum; önce hayatımdaki tatlar sonra anlamlar azalmaya başlamış, beni derinliklere doğru çeken hüzün ruhumu paramparça etmişti. Bütün isteklerimden susarak, ağlayarak vazgeçmiştim. Küçücük gerçeklerle yüzleşemeyip kocaman yalanlar uydurup onlara sığınıyordum.
                                                               Derviş Şentekin, Beş parasızdım ve kadın çok güzeldi
Eğer ille de bir şeyleri seveceksek, yetişkinlere kıyasla çocukları sevmek daha az risklidir, hiç olmazsa ileride bizler kadar katır kutur olmayacaklarını ümit etmek gibi bir özrümüz vardır. Bilmiyoruzdur.
                                                                     Louis Ferdinand Celine, Gecenin sonuna yolculuk

Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.
                                                    Sait Faik Abasıyanık, Alemdağ'da var bir yılan

Kafanın derdine de derman bulamaz mısın?
İçimize kök salmış bu kara düşünceyi
söküp atamaz mısın aklımızdan?
Beynimize işlenmiş kuşkuları silemez misin?
Her şeyi unutturan tatlı bir ilaç verip bize,
atamaz mısın göğsümüzü daraltan zehri,
Yüreğimize çöken o baskıyı içimizden?
                                                                     William Shakespeare, Macbeth
Anılar gitgide uzaklaşıyor, bu kaçınılmaz. Ve ben de daha şimdiden birçok şeyi unuttum. Olayları anımsamak için şu satırları yazarken bile, zaman zaman paniğe kapıldığım oluyor. Çünkü birdenbire “belki de en önemlisi” unuttuğumu anlıyorum. Kendime soruyorum, acaba bedenimin içinde karanlık bir yer mi var diye, uzak bir bölge, en önemli anılarımın üst üste yığılıp balçığa dönüştüğü bir yer.
                                                                                Haruki Murakami, İmkansızın şarkısı

Neden yazarlığı seçtiğime şaşırıyorum baştan beri. Dil konusunda aşırı titizlenen, ürün verirken bitkin düşen, hatta sancı çeken biri neden yazarlığı seçsin.
Belki de varolduğumu kanıtlamak için yazıyorum. Belki edebiyatı bir miras, bir süreklilik diye düşündüğümden yazıdan kopamıyorum. Belki bir anlığına da olsa bir dünya kurma ve onu istediğim gibi işleme özgürlüğünden vazgeçemiyorum. Bütün bunlar bir yana, yazmadan edemediğim için yazıyorum. 
                                                                                         Tomris Uyar, Kitapla direniş
Huzur, sessizce sevmek olabilirdi. Ama insan işte! Bir bilinci var ve konuşması gerekiyor. Sevmek, böylece cehenneme dönüşüyor.

Albert Camus, Defterler