La Jetée, 1962

" Bir kez daha Orly' deki ana iskelede; fazla kalamadığı, bu sıcacık, savaş öncesi pazar gününün ortasında. kafasını karıştırsa da, uçakları izleyen kendi çocukluğunun da buralarda olması gerekiyordu. ama o, her şeyden önce iskelenin ucundaki kadını aramaya koyuldu. ona doğru koştu. ama yeraltı kampından beri kendisini takip eden adamı fark ettiğinde zamandan kaçmanın mümkün olmadığını anladı. aklından hiç çıkmayan, çocukken kendisine izleme fırsatı bahşedilen o sahne ise, kendi ölüm anıydı. "

1962 yılı, Fransız yapımı, 28 dakikalık, siyah beyaz bir bilim kurgu filmi. Zamanda yolculuk üzerine. Başında "bu film çocukluk dönemine ait bir görüntüden çok etkilenmiş bir adamın öyküsüdür" yazar. Zaman-mekan, geçmiş-gelecek kavramlarını ustaca kullanan, görsel açıdan her karesi ayrı bir inceliğe sahip "bir Chris Marker fotoromanı". Son kısım, çok etkileyici, izleyin derim.

Şarkı

Bu kadını dinliyorum sıklıkla. Bir de şefkat özlenir mi, özlüyorum işte.. Psikolojide buna ne derseler desinler günlük, umrumda değil..
Azalmaya başlayan saçlarımı okşasın annem, sonra geceleyin yıldızsız gökyüzüne baktığımda içimden yarın hava güzel olmayacak galiba dediğimde, annem tuttuğu yıldızlarından diktiği pikeyi üstüme örtsün istiyorum. Güzel rüyalara dalmak istiyorum ona sarılarak. Çok içerleniyorum bağzı şeylere, çok üzülüyorum çocuklar..

"Bindiğim bütün taksiler beni anneme götürsün.."
Didem Madak