Kinyas ve Kayra

Yazarın okuduğum üçüncü kitabı.
Kitap "kinyas, kayra ve hayat", "kayra'nın yolu", "kinyas'ın yolu" şeklinde 3 bölümden oluşan,günlük yaşamı ve insan psikolojisini sarsan bir özelliğe sahip.
Aynı yola baş koyan iki arkadaşın öyküsü.Kitabın başında bu iki kişinin farklı karakter yansımaları dile getiriliyor burada biraz ağırlaştırabiliyor insanı,sonrasında olaylar akıcı bir hal alıyor.
Zihinsel ölümü düşleyen iki karakter refah içerisinde yaşarken hayatın anlamsızlığı üzerine bir yolculuğa çıkarlar,bu yolculuk Afrika,Güney Amerika ve Türkiye'de geçer.İşledikleri cinayetler,uyuşturucu satışı gibi yasadışı olaylarla dünyanın en kötü hallerine batıp çıkarlar ve bu olaylar silsilesinde ruh konuşmaları,derin hayat tespitleri yaparak sonlarını ararlar.
Bazı yerler gerçekten ürkütücü,şiddet eğilimli ve ruhunuzda çatlaklar oluşturabiliyor.Yazarın nihilizmin uç noktalarında yaşayan kahramanlarından hiç değilse birinin yaşama dair ulaştığı noktayı güzel bir yere bağlaması,bir nevi sorduğu sorulara iyi yanıtlar bulması hoşuma gitti.
Kitap,modern çağ insanının mutsuzluklarını göz önüne sererken bir yandan da aile bağları,kültürel kişilik,felsefe,özgürlük gibi konuları sıradışı kahramanlarının etrafında çok güzel detaylandırılmış.

"Sadece gördüklerin vardır.. Beş duyunun algıladığı kadar anlarsın aileni, sevgilini, çocuğunu.. Dolayısıyla herhangi bir şeyi, birini anladığına, ama gerçekten anladığına emin olmak, sarıldığında arkasında ellerini kavuşturabilecek kadar o şeyi ya da kimseyi anlamak olağanüstü bir durumdur.. Ve çok zaman isteyen, sözkonusu olağanüstü ilişki için, olağanüsü bir insan olmak gerekir..

 Varılabilecek son noktadır anlayabilmek.. En üst derecede bilgi gerektirir.. Kimbilir belki ben de anlarım kendimi, anlayabilirim varlığımı.. Ya da hepsinden vazgeçtim; belki bir gün ben de anlayabilirim suyu, ateşi, toprağı, havayı... Yanlış anlaşılmasın! Ders almak değildir anlamak.. Tecrübe asla! Kıyasla da varılmaz bu noktaya.. Ssadece anladığının farkında olmaktır gereken.. Kimbilir belki ben de derim bir gün "kinyas'ı ve kinyas hayatını anlayabilmekteyim..." Ancak sanmıyorum.. Ne o kadar sabrım var, ne de anlamaya merakım..
İçi ne kadar doldurulursa doldurulsun yine de hafiftir hayat, çünkü altı deliktir, delikse ölümdür.

aşklar, alkol, nikotin, ahlaki değerler, uyuşturucular... hepsi de birer pranga olabilir her an insanın ayağına. zevk veren prangalar. ortak özellikleri, varlıklarının verdikleri zevkin uzun bir süre sonra hissedilememesi, yokluklarının ise derhal kalpte bir ağrı yaratmasıdır. bağımlı insan atlı karıncaya binmiş gibidir. ne bir varış noktası, ne de bir ilerleme vardır hayatında. herkes ilk başladığı yerde, midesi kaldırana kadar döner durur... insanın kendiyle mücadelesi, bağımlılıklarını yok etmesiyle başlar.

en büyük hatam insanlardan cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. hayatımın belli bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. gözlerinin içine baktım beni bilsinler diye. kadınlardan bunu bekledim. birisi gelip, "evet, ben seni tanıyorum" desin diye bekledim.

Kinyas olsa şöyle söylerdi:"Ne Olursa Olsun Ölmeye Mecbursun!" Ve ben ona yanıt verirdim: "Ölmeye Hepimiz Mecburuz! Kolaysa Yaşamaya Mecbul Ol!" ... "
                                                                                     (Kitaptan)