efendimiz acemilik

“halbuki acemilik. efendimiz acemilik. bir taş alacaksınız. yontmaya başlayacaksınız. şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden. bir başka taş, bir başka daha. sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız. belki başkaları sever, tamamlar. ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz, yenidir, tazedir. başaramamak endişesinin zevkiyle çalışacaksınız.

gelin böyle yapın demiyorum. durduğum yerde kalmaktan korkuyorum. şiir bir sanat olayı değildir. bir yaşama çabasıdır önce. yaşadığımıza tanıklık eder. her gün yeni bir dünya içinde, her gün yeniden ve başka etkilerle duygulanan insan, her gün bunları yeni biçimlerle söylemelidir.

“belki de asıl ustalık budur,” diyordu bir başka yazısında, “her zaman acemi olmayı bilmek.”
(…)”

                                   

Turgut Uyar'ın bu satırlarıyla yoluna devam eden Acemi Dergisi'ndeyim...


Su yorumcularına II

biz bir parça acemi bir su yorumcusuyuz 
öteden beriden dayanıklılık taşırız durmadan 

ellerimiz bir türkü gibi öyle, kendiliğinden 
uzun bir gündüzü farkedenlerin en sonuncuyuz 

ay batar, çünkü rüzgar bir menekşeye dönüşür, biliriz bunu 
çünkü mavi gözlü ve deli sekiz kardeşin onuncusuyuz 

ah büyük tarla, ah büyük deniz, ah büyük çalgı, bil! 
senin en son alacağın biçimin sabırlı yontucusuyuz 

sezgilerimiz ve ellerimiz sonsuz bir alışkanlık gibi. ilerde 
aşkın ve tüberkülozun ve uranyumun bulucusuyuz 

karalarımız ve aklarımız bir duvarı yıkmaktır, anlatılır 
biz, çılgın bir yürüyüşün en tetik yolcusuyuz 

eririz tükeniriz, toplanır yaratırız. bu bize aşktır 
biz belki de en uzun yaşamalı bir su'yuz 

Turgut Uyar