İnsanın Acısını İnsan Alır – Şükrü Erbaş

“Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte… İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine.Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi.”

2014’ün eylül ayında ikinci baskısı yayımlanan bu kitap, Erbaş’ın “Bir Gün Ölümden Önce”, “İnsanın Acısını İnsan Alır”, “Gülün Sesi Gül Kokar” adlı deneme türünde daha önce yazdığı kitaplarından derlenmiş denemelerden oluşuyor.

İlk bölümde, taşıdığı sevgiyi hiçbir dünya telaşına değişmeyen naif bir yürekten dökülen şiirsel yoğunluğu fazla denemeleri;

İkinci bölümde, yaşadığı toplumdaki sarsak gidişatın içinde kaybolmaya yüz tutan seslerin çığlığı olmaya çalışan bir şairin ince duyumsamalarını;

Üçüncü bölümde, yazının gücünü, yazarın taşıdığı sorumlulukları, çağdaş toplumda birey ve sanatın konumunu niteleyen bir şairin geniş evrensel düşüncelerini okuyoruz. Bunun yanında Gülten Akın, Nazım Hikmet, Kemal Özer, Ceyhun Atuf Kansu, Neruda, Şükran Kurdal gibi gibi birçok kıymetli şairi yazdıklarıyla selamlayan vefalı bir yüreğin izleğinde yürüyoruz.

Şiiri seven, şiirin yazılma sürecini merak edenler için ışık tutabilecek rehber bir kitap diyebilirim. Şükrü Erbaş, şairi doğu mitolojisinde geçen Kaknus Kuşu’na benzetiyor. Bu kuş, kanatlarını çırpa çırpa tutuşturduğu çalı çırpının yanmasıyla ölen bir kuş. Küllerinden bir yumurta ve yumurtasından yeni bir Kaknus meydana geliyor.