Ses ve Öfke - William Faulkner

"Pencerenin gölgesi perdelerin üstüne vurduğu zaman yedi ile sekiz arası idi, sonra zaman içinde yeniden buldum kendimi, saati işitince. Büyükbabamındı ve babam bana verdiği zaman, Quentin, sana bütün umutların ve özlemlerin mezarını veriyorum demişti; o daha çok insan yaşantılarının saçmalığına varman için acıta acıta kullanılmaya elverişlidir, böylece senin kişisel ihtiyaçlarını babanın ve onun da babasının ihtiyaçlarını karşıladığından çok karşılayamayacaktır. Bu saati sana zamanı hatırlayasın diye değil, ara sıra onu bir an unutasın ve soluğunun hepsini onu elde etmek için harcamayasın diye veriyorum. Çünkü şimdiye kadar hiçbir savaş kazanılmamıştır demişti. Dahası savaşılmamıştır bile. Savaş alanı insanın delilikleri ile umutsuzluklarını ortaya çıkarır ve zafer felsefecilerle budalaların hayalidir."

"Benim kızdığım bir şey varsa, o da namuzsuzca ikiyüzlülük. Aklının ermediği bir şeye dalavere damgasını basan bir kimse ilk fırsatta kendi üstüne vazife olmayan bir şeyi üçüncü bir kimseye anlatmayı kendine bir ahlak görevi sayar. Dediğim gibi bir insan benim aklımın ermediği bir şey yaptığı zaman onun bir dalavereci olduğunu düşünürsem, defterlerde bence bilmesi gereken bir kimseye koşup anlatmada fayda görülecek bir şeyler bulmakta zorluk çekmem, ama bakarsınız onlar benim bildigimden daha çoğunu biliyorlar bilmiyorlarsa ben de boş veririrm ve o der ki “Benim defterlerim herkese açık. Herhangi bir alacağı olan ya da işde bir alacağı olduğunu sanan varsa buyursun defterlere baksın.”

Ses ve Öfke, belirli tarihlerle başlıklandırılmış dört bölümden oluşuyor: Birinci bölüm, 7 Nisan 1928'de 33 yaşındaki otisitik Benjy'nin zihninden anlatılması; ikinci bölüm 2 Haziran 1910'da Quanten'in intihar öncesi duyumsamalarının onun penceresinden aktarılması; üçüncü bölüm 6 Nisan 1928'de yaşananların Jason'in gözünden  ifade edilmesi; en son bölüm ise 8 Nisan 1928'de Paskalya günlerinin yazarın bakış açısıyla dillendirilmesi şeklinde sıralanmıştır. Geleneksel romanda hikayedeki gibi bir serim, düğüm ve çözüm bölümleri vardır. Ancak her roman bu sırayı takip etmez. Ses ve Öfke'de bu sıranın dışında farklı kahramanların gözünden farklı zamanlarda anlatılan durumları içeriyor. ABD'nin güneyinde yaşayan Compson ailesinin dağılışı farklı bilinçlerle izleniyor. Her bölüm bilinç akışı tekniği ile yazılmış. Faulkner, kahramanlarının bilincinden yaşananları olduğu gibi, müdahale etmeden sunmuş. 

Ses ve Öfke'de; her şey bir tiyatronun arkasında yaşananlar gibidir. Yeni hiç bir şey olmamaktadır, her şey olup bitmiştir. Anlatıcı bir arabanın arkasından yaşananları izleyip onu tamamlayan her şeyi anlatmaya çalışır gibidir. Kitabın bilinç akışı tekniğiyle yazılması, zamanın bir bütünlük oluşturmaması, anlatımın yoğunluğu okumayı çok güçleştiriyor. Bana göre kitabın konusu şu: İnsanın mutsuzluğunun nedeni, zamansal olması, yani her şeyin zamana bağlı kalması. Tarihleri, saatleri icat eden insandır. Gerçek zamana ulaşmak için icat edilen ölçüleri bir yana bırakmak gerekir zira evren koca bir saat dükkanı değildir.

William Faulkner eserini şöyle özetler: "Romanın ismi ses ve öfkeydi. Bu sözcükler bilinçaltından geldi. Ben bunları hiç tereddüt etmeden ve Shakespeare’in alıntısının benim öykümün kin ve çılgınlığa uyup uymadığını düşünmeden kullandım. Macbeth’de şöyle geçer, ‘Hayat, bir budalanın anlattığı hiçbir şey belirtmeyen gürültü ve öfke dolu bir öyküdür.’ Roman kısa bir öyküden kaynaklanmaktadır. Bu kısa öykünün herhangi bir özel konusu yoktur. Ölen anneannelerinin gömülmesi sırasında evden başka bir yere gönderilen birkaç çocuğu anlatmaktadır. Onlar ne olduğunu anlamayacak kadar küçüktürler. Bu romanda körü körüne olan egoistçe günahsızlık ile ilgili düşüncelerin nerelere ulaşabileceğini görmek istedim."