Dünya Bu Kadar - Mahir Ünsal Eriş

“Her şeyin yumuşak ve şen göründüğü, şarkıların güzel, yemeklerin tatlı, havaların hafifçecik olduğu ne güzel günlerdi onlar. Dünyada her güzel şey, renkli balonlar gibi neşeyle oradan oraya salınırken hayatın dikenlerinden birine değip yok olmak zorunda mı? Birini sevmek, onunla mutlu olmak neden bu kadar imkansız? Kendini dünyanın geri kalanından ayrı bir yere koyup birbirini seven iki insanın bir arada durabilmesi, neden bu iki insan dışındaki her şeye bağlı? Hayat ne güzel aşık olunca halbuki, her şey nasıl ışıl ışıl, nasıl rengarenk. İnsan, değil sevmenin, dünyanın sonu gelmeyecek sanıyor sevince. Aşk olup vuslat olmayınca ne zor, ne fena ama. Bir başına, damla damla eriyen bir kardan adam gibi eksilirken onun artık başka tepelere yağacağını bilmek ne büyük işkence..” s. 181

-bir-

“Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi..”

-İki-

“Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi..”

-üç-

“Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi. Çünkü Güneş, öğlene doğru telefonla aldığı telefonla apar topar çıkmış, daha afyonu patlamadan soluğu AŞTİ’de almıştı..”

-son-

“Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmeyince zoraki sürdürdükleri neşenin pili çabucak bitti..”

Dünya Bu Kadar, bu şekilde başlayan ikindi kahvaltılarında bir araya gelen Güneş, Selim, Turgut adlı arkadaşların yaşamlarından başka hayatlara uzanan yolculukları bünyesinde taşıyan dört bölümden oluşuyor. Coğrafi tanımlamada, kutuplardan basık, ekvatordan şişkin elips şeklindeki dünyayı insan zihninde anlamlandıran o modelin üzerine yapıştırdığımız farklı renkte, farklı kahramanlı hikayeler değil midir? Bu birbirinden bağımsız gibi gözüken ama özünde birbiriyle ilintili olaylar zinciri bizim insan rolümüzün şekillenmesinin doğrudan nedeni değil midir?

Kitapta tek bir zamanda gerçekleşen olay örgüsünün sirayet ettiği belli kahramanlar değil de, birbiriyle bağlantılı ancak ayrıntıların içindeyken unutabildiğiniz ilk kişilerin nerede kaldığını sorabilecek derecede ayrıntılara yer veriliyor. Sanırım artık farklı tür kitapları okudukça klasik olay örgüsü, yer, zaman tahlillerinin kolaylıkla yapılabileceği roman beklentimin yok olduğunu ve bu anlamdaki arayışın gereksizliğini zamanla kabullenmekteyim. Çağdaş Türkçe Edebiyat dizisi adı altında çıkarılan bu kitap da roman olarak kökenini başka kollardan alan bir çok hikayeyi konuk ediyor sınırlarında ve fazla birçok yaşanmışlığa dokunuyor. Yozlaşmış ilişkiler kıskacında tükenen aşkları, dünyaya hakim olan mal, para hırsını, bu uğurda zorlanan değişik kapıları, ay karanlığında beliren define avcılarını, insanın sebatkar olmadan uzaklaşan yönlerini, hatıraları, dünya küçük aslında dedirten rastlantıları ve hasreti yaşanılır dünyanın aralıklarından sızarak anlatıyor.

Düşünsel derinliği öne çıkaran, gerilimsiz bir ses tonuyla aktarılan hikayelerin çoğu tanıdık ve yaşamın içinden. Dünya ne kadar mı? Onu farklı şekillerde görebildiğin, zihninle tüm güdülerinden uzaklaşarak tarafsız bir şekilde yorumlayabildiğin ve algılayabildiğin kadar. Ah Muhsin Ünlü diyor ya: ‘Burası dünya ya hu, burası bu kadar işte!’ Belki de onu çok sahiplenmeden, onun geçici hırslarına mağlup olmak yerine, onu iyimser nizamımızda şekillendirme gücüne sahip olmak yeterlidir..