Bir tatil izleği

"beni küçük su birikintileri büyüttü.

beni anlamak için su birikintilerine sor

su unutmaz: daireler çizerek dikkatle çalışır."

                                                                  

                                                            İlhan Berk

Ağustos... Kıvılcımlar saçan ve ateşlere gebe... Bir tek adını verdiği böceğe sevdalı, sıcağın en derin yeri... O yerde ilerledi çiçek elbiseli kadın. Düş yanığı kokan her yanını o çiçeklerin kokularıyla kapattı. Gün döndü çoktan ve ağır bir hava çöktü omuzlarına.

Havada uçan balıklar,  denizde ise yüzen kuşlar vardı.. Kıyıya vurmuş istiridyeler ve o istiridyelerde saklı inciler... Sofrada ise aşıkların bağdan topladıkları üzümler, bir kutuda da birikmiş şiirler  vardı. Dileklerle uçurulan uçan fenerlere bakarak gülüşen aşıkların sesi yansıyordu aya...

Söndürdü mumları. Saklanmış yüreğini yollara attı. Cebinde kalan son acı kırıntılarını,

geçtiği yollara bıraktı. El salladı onlara. Arabanın camından kollarını dışarı çıkarıp rüzgara dokundu. Rüzgarın saçlarını dağıtmasına izin verdi.

Robert Schumann’ın karısı Clara Josephine Wieck için bestelediği o şarkıyı açtı. Hiçbir şey düşünmeden sadece dinledi. Boşaltılmış bir zihni ve  boşaltılmış kalp odacıkları vardı.

Yalan kelimelerin dağarcığına tünememesi için kaygılanırken, antik bir beldenin antik yalnızlığına vuran gölgesi ile karşılaştı. Oteline doğru yol aldı. Hazırlandıktan bir müddet sonra, tuzlu denize döktü kendini. Deniz yıldızlarından toka yaptı saçlarına.  Bir meleği yüzdürdü denizde. Onun gözlerinde gördü sevinci…

O melekle yaptıkları kumdan kalelere sahte bir prenses sakladı. Sonra denize bakan otel odasında, masum bir uykuya tebessüm eden o meleğin yüzünde izledi dünyanın en güzel manzarasını.

Kitaplarının arasında biriktirdiği, kimsesiz, göz yaşı kokan yazılarını alıp  aşağı indi. Deniz kıyısında şarkı söyleyenleri dinledi. Bir süre sonra onlardan uzaklaşarak  yazdığı bütün kağıtları kumun üstünde bir kibritle tutuşturdu. Yanan ateşin gölgesinde oturdu. Unutmak üzere, o külleri kumun altına gömdü.

Lirik bir masaldan koparılmış bir müzik eşliğinde demlenen sözcükler bütünüydü hayat. Ve tek başına danstı, yanık geçmiş kokan bir kumsalda…

"Bir süre sonra, bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin. Ve aşkın yaşlanmak, birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin, Ve öpücüklerin sözleşme ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye başlarsın, Ve yenilgileri başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın, bir çocuğun üzüntüsü ile değil, bir yetişkinin zerafeti ile, Ve her şeyi bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin çünkü yarın ile ilgili her şey belirsizdir. Bir süre sonra güneş ışığının yakıcı olduğunu öğrenirsin eğer fazla maruz kalırsan. Bu yüzden, başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden kendi bahçeni yarat ve kendi ruhunu kendin süsle. Ve göreceksin ki dayanıklısın Ve kuvvetlisin Ve değerlisin..."

                                                                                    Veronica A. Shoffstall