11 Haziran 2023 Pazar

Departures, 2008


Son Veda filminin ana karakteri, Japonya'da büyük bir senfoni orkestrasında çalışan çellist. Çello sanatçısını görmem filmi izleme kararımı yakinen etkilemiş olabilir:) Bu senfoni orkestrası özeldir ve bir gün ansızın dağılır. Kahramanımız işinden olur. Güzel karısıyla beraber doğduğu köye döner. "Gidişler" adlı bir tabut hazırlama ajansında kendine iş bulur ve sonrasında farklı olaylar yaşanır...

Filmin bir yerinde: "Tabuta koyma töreni, merhumun huzur içinde son yolculuğa uğurlanmasıdır," diyordu. Gerçekleştirilen her cenaze töreninde, babam gibi doğal afetlerde hayatını aniden kaybeden, bu uğurlama töreninden mahrum kalan nice canları düşündüm. İnsan nasıl doğduğunu ve öleceğini bilemiyor. Bu şekilde yaşanan ani kayıplarda ve diğerlerinde geride kalmak çok zor… Filmde aynı şekilde bir başka kahraman da şöyle söyledi: "Ölüm bir kapı. Başka bir aşamaya geçtiğimiz bir kapı. Hepimiz bir gün o kapıdan gireceğiz. Onları uğurlarken iyi yolculuklar diliyorum ve onlara yine görüşeceğiz diyorum..."

Filmde en çok etkilendiğim yerler: taş mektubunun anlatıldığı ve pek tabii çello çalınan sekanslar oldu...




8 yorum:

  1. Babanı bir afette kaybettiğimi bilmiyordum. Okuduğun her kitap, izlediğin her filmden bir cümle yaşadıklarını anlaman ya da kabul etmen için bir kılavuz oluyor sanki... Filmi yorumlaman da güzel , bunları pekiştirmen de. Ben, senin özetlerini hep sevmişimdir. Ne lüzumsuz övgü, ne lüzumsuz sövgü. Senden bir şeyler de kattığın için gerçek sıcak ve derin oluyor ..sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 6 şubat depreminde babamı kaybettim. genelde kendi kozmosumdan değerlendiriyorum, evet tespitlerin doğru... içtenliğini hissetmen özel, çok teşekkür ederim mai.. sevgimle..

      Sil
  2. Filmi izleme listeme aldım:))) İzleyince çok fazla etkileneceğimi de düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  3. insanın kendi hayatıyla çakışan üzücü ayrıntılarla filmlerde kitaplarda karşılaşması... fena:( eline sağlık Bahar'cım..:)

    YanıtlaSil