yolcu

umut kaleminin ucu tükendi yolcu,

her köşede bir kırılma başladı.

zaman, 

masumiyetin parıltısını çoktan sildi...

sular çekildi o antik kentten,

geride soysuz bir acının ölü balıkları kaldı.

ölü balıklara ağıt yakıyor surların gölgesinde,

unutulmuş bir kadın.

gözlerini veriyor o lekenlenmiş geleceğe,

korunmasız kalbinin,

kapanmaya yüz tutan gözleriyle yürüyor.

köprüler yıkılmış, gemiler dünden yakılmış.

dinmeyen o acının kasvetli ikliminde,

isli yağmurlar yağıyor toprağa,

yama tutmayan acıların is kokan yağmurları..

söylenecek sözüm bitti deme yolcu,

söylenmemiş sözün kaldı.

orada, 

hapsedilmiş dimağının engin sularında…