Ölmek- Arthur Schnitzler

 "Bilge bir insan gibi, sonsuzluğu sükunetle bekleyerek, son arzularını kaydedebilmek için her şeyden önce, hayata değer vermemeyi öğrenmesi icap ediyordu. Yapmak istediği buydu. Ölüme karşı duyduğu gizli korkuyu daima ele veren alelade bir insanın yazdığı vasiyet gibi değil. İnsan vasiyetinde elle tutulan, gözle görülen ve kendinden sonra günün birinde yok olup gitmeye mahkum olacak şeylerden söz etmemeliydi. Vasiyeti bir şiir olmalıydı: geçip gittiği dünyaya, sakin ve mütebessim bir veda."(s.26-27)