2 Ocak 2016 Cumartesi

belki


kanadı yoktu uçamazdı
bitmeyen hasretliği vardı kırlangıçlara
kelimelerin kanatlarıyla dolaşırdı sayfalarda
bir ses kalmazdı ıslak kederlerden
gecelerin ışıksızlığına inat yaktığı mumların
izleri kalırdı ellerinde

dünya iyi bir yer değildi
çiçeklere benzeyen hayallere uzaktı

salkım söğüdün gölgesinde büyürdü doyurmayan sevgi
tekinsiz yollarda herkes kendine sürgün olurdu
kalpler korunaklı, niyetler pazarlıklı
izi sürülen hikaye hep hüzün kokulu

belki başka bir yer, başka bir rüya bekliyor onu
yalnızlığın zehrini akıtmış sarmaşığında


16 yorum:

  1. gecelerin ışıksızlığına inat mumların tercüman olması hislere..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aslında ne çok şey var hislere tercüman olan :)

      Sil
  2. Evet dünya iyi bir yer değil :( Ama belki*li her cümle bi umut bu yüzden çok sevdim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. orada umut var çünküü, umudumuz hep çoğalsınnn:)

      Sil
  3. Ama yine de bir umut, bir ışık, bir gülümseyiş oluyor bir yerlerde bekleyen...

    YanıtlaSil
  4. Çok derin ve manidar.. Uzun süredir şiir okumuyordum, keyif aldım ki ^^
    Kaleminize sağlık!

    YanıtlaSil
  5. Siz başlı başına hislerin tercumanisiniz. .

    YanıtlaSil
  6. uzun zamandır olmayışım şu satırları okurken üzdü
    herkesten her şeyden biraz sizde

    YanıtlaSil
  7. Gezegenimiz iyi de "biz" kötüyüz "biz" Hani şu kimselerin ben onlardan değilim diye kendini içerisine sokmadığı "insanoğlu" var ya, kötülük hep onun elinden çıkma.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. insanlar dünyayı kötüleştiriyor haklısın..

      Sil
  8. hayat hep hüzünlüymüş gibi geliyor, çoğu zaman hüzünlü olsaydı da mutlu olduğumuz anların tadı olsaydı ama maalesef hep hüzün dolu

    YanıtlaSil